Z ogromnym smutkiem zawiadamiamy, że 25 stycznia 2020 r. zmarł Janusz Dąbrowski, od 2011 r. Dyrygent Honorowy Warszawskiego Chóru Międzyuczelnianego przy kościele św. Anny. Tym samym odszedł wszechstronnie utalentowany i charyzmatyczny muzyk, który przez prawie pół wieku odciskał pozytywne piętno na życiu muzycznym w kraju i za granicą, kształtując przy tym kilka pokoleń pasjonatów śpiewu. Jego chóry były bowiem nie tylko zespołami najwyższej próby, ale stanowiły unikatowe, niepowtarzalne społeczności.

Urodził się w 1944 r. w Łapach. Studiował teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Dyplom z dyrygentury chóralnej uzyskał u legendy polskiej chóralistyki - prof. Stefana Stuligrosza w Akademii Muzycznej w Poznaniu.
W 1967 r. przejął kierownictwo artystyczne i funkcję dyrygenta w Warszawskim Chórze Międzyuczelnianym działającym przy kościele św. Anny w Warszawie i kierował nim do 2010 r. W 1973 r. został dyrygentem Warszawskiego Chóru Żeńskiego "Harfa". W latach 1974-82 był dyrektorem artystycznym Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa” i równocześnie dyrygentem zespołu męskiego. Jednak to głównie z Warszawskim Chórem Międzyuczelnianym realizował wielkie przedsięwzięcia muzyczne: od oratoriów Jana Sebastiana Bacha i Feliksa Mendelssohna-Bartholdiego po współczesne kompozycje z całego świata, jak Misa Criola argentyńskiego kompozytora Ariela Ramireza czy utwory wenezuelskie, aż po formy musicalowe.

Przygotował tak ważne wydarzenia jak oprawa muzyczna pielgrzymek Jana Pawła II do Polski, kiedy to na Placu Zwycięstwa w Warszawie w 1979 r. zadyrygował połączonymi chórami Filharmonii Narodowej, Teatru Wielkiego Opery Narodowej, Warszawskim Chórem Międzyuczelnianym, Warszawskim Chórem Żeńskim HARFA i Chórem Męskim Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa”, a potem w 1983 r. na Stadionie X-lecia - Warszawskim Chórem Międzyuczelnianym. W 1999 r. w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie podczas kolejnej wizyty Ojca Świętego dyrygował połączonymi chórami - międzyuczelnianym i uniwersyteckim, inaugurując jej otwarcie. W tym czasie był członkiem wielu jury, wykładał i prowadził warsztaty w USA, Francji i Włoszech oraz realizował liczne nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe.

Janusz Dąbrowski poświęcił chórom całe swoje życie, pracę i nadzwyczajny talent w budowaniu zespołów i wydobywaniu z nich nieodgadnionych możliwości. Z wywiadów z nim i tekstów Jemu poświęconych wyłania się niecierpliwy, głodny muzyki, niezwykle utalentowany człowiek o ogromnej inteligencji i intuicji muzycznej, a przy tym nad wyraz pracowity. Mimo tych cech nie był Janusz postacią ze spiżu, lecz niezwykłą osobowością zaangażowaną w kształtowanie zespołu i muzycznych indywidualności. Pomimo demonicznej powierzchowności zapamiętany zostanie jako osoba pełna ciepła i empatii.

Janusz Dąbrowski był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m. in. przez Ministra Spraw Zagranicznych za propagowanie polskiej muzyki w innych krajach. Minister Kultury przyznał mu odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury”. Od Kardynała Józefa Glempa otrzymał medal Prymasa Polski „Ecclesiae populoque servitium praestanti”. Prezydent RP odznaczył Go Srebrnym Krzyżem Zasługi, a następnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Janusz lubił szokować swoich rozmówców stwierdzeniem, że „nie cierpi chórów”, po chwili pauzy dodając: „z wyjątkiem moich”. Zapewnie zarządził już zatem chórom anielskim dodatkowe próby głosowe - teraz to przecież także i Jego chóry.
Choć odszedł, pozostanie w naszych sercach jako zapis nutowy szczególnej harmonii – harmonii życia.
Odpoczywaj w pokoju!
Chórzyści

Szczegóły

Katarzyna Zwierzchowska

Opublikowano: 28 styczeń 2020